Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ουχί ως φάρσα

Ζούμε αναμφισβήτητα στον αστερισμό του ρατσισμού και της καλπάζουσας ξενοφοβίας. Φαινόμενα τα οποία οι προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης, που με τόσο κομπασμό ισχυριζόμαστε πως ανήκουμε βίωσαν, (και ξεπέρασαν σε μεγάλο βαθμό), στις δεκαετίες του ΄70 μέχρι το ’90.
Το πρόσφατα αποκαλυφθέν σκάνδαλο, αυτό με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των Ρουμάνων ευρωπαίων συμπολιτών μας, το δουλεμπόριο ψυχών και άλλα παρόμοια στην Κύπρο του 21ου αιώνα, φαίνεται πως δεν είναι παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Για να μη μιλήσουμε και για την άλλη πτυχή σύγχρονου δουλεμπορίου, αυτού της εμπορίας λευκής σαρκός που σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές κατέχουμε «υπερηφάνως» τα σκήπτρα...

Όλα αυτά βέβαια είναι προβλήματα για να εγκύψουν και να λύσουν οι πολυπράγμονες και παντογνώστες πολιτικοί μας ταγοί, βοηθούμενοι από ειδικούς πολιτικούς επιστήμονες, κοινωνιολόγους «και όχι μόνο» (που λεμε).

Δική μας συμβολή στο θέμα είναι, αφού ισχυριζόμαστε πως ερευνούμε την Ιστορία (και για να έχει κάποια αξία που την ψάχνουμε), είναι να την υπενθυμίζουμε «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν», αφού όπως έλεγε και ο πολύ σημαντικός θεωρητικός της λογοτεχνίας Τζέιμσον, «always historicize» (πάντα να ιστορικοποιείτε). Είναι κι αυτή μια πολιτική θέση, να επιμένουμε να φέρνουμε την Ιστορία στην επικαιρότητα και να ερμηνεύουμε τα σημερινά φαινόμενα με βάση τη γνώση και την εμπειρία της. Γιατί παρά την περιβόητη ρήση του Μαρξ πως «η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα" δυστυχώς σήμερα στην Κύπρο επαναλαμβάνεται ουχί ως φάρσα μα ως μια τραγωδία, από την αντίστροφη μεριά βέβαια αυτή τη φορά. Και εξηγούμαι.

Στην εφημερίδα λοιπόν «Αλήθεια» της Λεμεσού ημερομηνίας 24 Απριλίου 1931 κάτω από τον τίτλο «ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΑΣ» διαβάζουμε την ακόλουθη επιστολή «δυστυχούς Κύπριου μετανάστη» όπως τον αποκαλεί, προειδοποιώντας ταυτόχρονα:

«Προς γενικήν πληροφορίαν όσοι προτίθενται να ματαναστεύσωσι δημοσιεύομεν την κάτωθι επιστολήν προερχομένην από τον κ. Θεόδωρον Παπαδόπουλον εκ Ξυλοτύμβου ο οποίος είχεν αναχωρήσει εκ Κύπρου δια να προσληφθή εις γεωργικήν εργασίαν εν Γαλλία κατόπιν συμβολαίου υπογραφέντος μέσον του εν Λάρνακι Γαλλικού Προξενείου. Ιδού η επιστολή:

Μασσαλία τη 18 Μαρτίου 1931
Αγαπητέ κ. Νικολαΐδη
Όταν έφθασα εκάθισα μίαν ημέραν στην Μασσαλίαν και την επαύριον επορεύθην εις το μέρος όπου θα έπαιρνα εργασίαν. Τι να σου διηγηθώ. Το μέρος αυτό είναι 5-6 καλύβες και 5-6 σπίτια μακράν της Μασσαλίας 5 ώρες με το τραίνον, μακράν κάθε χωρίου στην ερημίαν. Ο άνθρωπος που ανέχεται να εργασθή εκεί, πρέπει να είναι τελείως ακοινώνητος, διότι είναι ζωή κτηνώδης. Η τροφή είναι πατάτες χωρίς λάδι και ξύδι βραστές, σούπα από φασόλια και πατάτες λυωμένες και κάποτε κρέας βωδινόν. Το μέρος που θα κοιμώμην θα ήτο στον αχερώνα. Λοιπόν εγύρισα πίσω στην Μασσαλίαν και είμαι άνεργος. Διότι υπάρχει νόμος Γαλλικός να μην έχη δικαίωμα ο ξένος να εργάζεται ως εργάτης και μάλιστα εάν ανακαλυφθή καταδικάζεται ως μου είπαν εις φυλάκισιν ενός μηνός, δευτέραν φοράν 2 μήνες και ούτω καθεξής και στο τέλος εξορίαν, εκτός εάν έχης πιστοποιητικά αστυνομίας της εδώ όπου πληρώνεις 30 φράγκα ετησίως.

Εγώ ο οποίος εμβήκα στην Γαλλίαν με έγγραφον , είναι ανάγκη να εργασθώ συμφώνως του εγγράφου 12 μήνας δια να πάρω αυτά τα πιστοποιητικά. Αλλά και αν τα πάρω τι το όφελος; Εργασίες δεν υπάρχουν τίποτε και αυτοί που είνε εφωδιασμένοι με πιστοποιητικά. Και ξέρουν την γλώσσαν, όλοι κάθονται άεργοι. Κάποτε κάποτε εργάζεται κανείς 1 ημερομίσθιον αλλά μπορεί να καθίση και 10-15 ημέρας, ίσως και 20 ως μου είπαν και βλέπω.

Η Γαλλία είνε σήμερον δια τους Γάλλους και όχι δια τους ξένους και δή τους εργάτας. Εγώ σήμερον δυστυχώ πολύ και θα γυρίσω πίσω και έγραψα στον πατέρα μου επανειλημμένως και του ετηλεγράφησα να μου στείλη χρήματα να επιστρέψω. Έκαμα το φρικτότερον λάθος. Η μόνη συμβουλή μου είνε και σε περικαλώ πολύ να ενεργήσης και δημοσιεύσης όπως στηθή προπαγάνδα κατά της μεταναστεύσεως, διότι ο εγκαταλείπων την φιλτάτην μας Πατρίδα και ζητών στο εξωτερικόν εργασίαν προ παντός ως εργάτης κάμνει την μεγαλητέραν ανοησίαν. Φρόντισε όσο μπορείς δια δημοσιευμάτων να εμποδισθή η μετανάστευσις αν θέλης να υπηρετήσης την Πατρίδα και το αληθινόν συμφέρον των συμπατριωτών μας. Τα ίδια χάλια και εις την Αγγλίαν ως μου διηγήθη κάποιος επιστρέφων εξ Αγγλίας.

Μεθ’ υπολήψεως

Θεόδ. Παπαδόπουλος.»






                                                                                     Αναχώρηση κυπρίων μεταναστών τη δεκαετία του 50 απο τη Λεμεσό

Δεν υπάρχουν σχόλια: